Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Είμαι καινούριος | Vasilis Papakonstantinou - Eimai kainourios<br /><br />Δίσκος: Ζευς - Σύγχρονη λαϊκή οπερέτα<br />Μουσική: Μίμης Πλέσσας<br />Στίχοι: Γιάννης Καλαμίτσης<br />Copyright: 1999<br />Δισκογραφική εταιρία: Universal<br /><br />Βάζω το γυάλινό μου μάτι,<br />φοράω το πέτσινό μου αφτί<br />και σου γελάω μ' ένα κομμάτι<br />από μασέλα φυτευτή.<br /><br />Δεν είμαι πια, αυτός που ήμουν,<br />μ' έχουνε φτιάξει απ' την αρχή,<br />άλλαξαν την παλιά ζωή μου<br />και δε σκουριάζω στη βροχή.<br /><br />Γι' αυτό μην κλαις,<br />τα δάκρυά σου μην ξοδεύεις<br />και μη μου λες,<br />πως μ' αγαπάς και με παιδεύεις.<br /><br />Γιατί, δε νιώθω πια κανένα φόβο<br />για το Δαμόκλειο Σπαθή,<br />τώρα τις φλέβες μου τις κόβω,<br />χωρίς κανείς να ενοχληθεί.<br /><br />Μου 'βαλαν χέρι νικελένιο<br />με αρτηρίες πλαστικές<br />κι άχρωμο αίμα τιποτένιο<br />για να μη γίνεται λεκκές.<br /><br />Γι' αυτό μην κλαις,<br />μην κλαις, εγώ δε νιώθω πόνο<br />και μη μου λες,<br />πως μ' αγαπάς και σε πληγώνω.<br /><br />Γιατί, έχω μαλλιά εμφυτευμένα<br />σ' ένα κρανίο από τεφλόν<br />κι όνειρα βλέπω αγορασμένα<br />από ιδρύματα τυφλών.<br /><br />Έχω αντί μυαλό πλακέτες<br />κι έχω και γλώσσα fiber-glass<br />και λέω λόγια και κουβέντες,<br />χωρίς να γίνομαι μπελάς.<br /><br />Γι' αυτό μην κλαις,<br />όλα θα δεις, θα πάνε εντάξει<br />και μην το λες,<br />πως μ' αγαπάς κι ας έχω αλλάξει.<br /><br />Γιατί, έχω για σάρκα ένα κράμα<br />από αντιμόνιο φτηνό<br />και δυο ελατήρια και μια λάμα<br />με κάνουν σαν αληθινό.<br /><br />Και μπαταρίες στο κορμί μου<br />των έξι βολτ αλκαλικές,<br />να εξασφαλίζουν στη δομή μου<br />κινήσεις ηλεκτρονικές.<br /><br />Γι' αυτό μην κλαις,<br />δεν έχεις λόγους και το ξέρεις<br />και μη μου λες,<br />πως μ' αγαπάς και υποφέρεις.<br /><br />Γιατί, έχω ελεγχόμενη βαλβίδα<br />στον κεντρικό μου αγωγό<br />και της συνείδησης τη βιδα<br />δεν την ελέγχω πια εγώ.<br /><br />Και μόνο στης ψυχής τη μνήμη<br />ένα κενό έχει σκαφτεί,<br />μέχρι να βρει η επιστήμη<br />το ανταλλακτικό γι' αυτή.<br /><br />Γι' αυτό μην κλαις,<br />κάθε που κλαις μια λάμπα ανάβει<br />και μη μου λες,<br />πως μ' αγαπάς, παθαίνω βλάβη... βλάβη.
